Fascinerende Empire vaaspendule “Venus in haar wagen” : model van Claude Galle

De klok dateert uit de vroege Empire periode en heeft de vorm van een gepatineerde bronzen vaas. Deze Empire vaaspendule wordt bekroond door een verguld bronzen figuur van Venus zittend op een zeeappel getrokken door duiven. Op de zijkant van de vaas staan versieringen van riviermaskers, terwijl een paar dolfijnen de vaas ondersteunen. Tot slot heeft de basis een centrale versiering van het hoofd van Neptunus, geflankeerd door zeepaardjes.

Op de wit geëmailleerde wijzerplaat met verguld bronzen wijzers staat de signatuur “Le Roy Hr de Madame”. Dit verwijst naar Bazile Charles Le Roy (1765-1839) die klokkenmaker was voor de keizerlijke familie van keizer Napoleon. Het originele uurwerk heeft een met zijde opgehangen slinger.

Details van deze Empire pendule met Venus in haar wagen

Deze Empire vasependule van museumkwaliteit, met Venus op een schelp, is professioneel gereinigd en verkeert in een perfecte staat met prachtig verguldsel. Het uurwerk heeft een slinger met zijden ophanging en ankergang. Hij slaat de uren en halve uren op een bel, geregeld door een telrad en wordt compleet geleverd met slinger, bel en sleutel.

Frankrijk ca. 1810
Afmetingen: 35 cm hoog, 31 cm breed en 12 cm diep.
Gewicht: 7,4 kg.

Bazile-Charles Le Roy (1765-1839)

Het uurwerk is gemaakt door de gewaardeerde maker Bazile-Charles Le Roy (1765-1839). Hij was de zoon van de klokkenmaker Bazile Le Roy (1731-1804). Bazile-Charles richtte het Huis van Le Roy op in 60 Galerie de Pierre, Palais-Royal kort na 1785, toen de hertog van Orléans (Philippe Egalité) de tuinen van het Palais-Royal openstelde voor het publiek en de gebouwen voor de handel. Hierdoor konden Le Roy en een aantal andere klokkenmakers zich vestigen in de arcadegalerijen. Tijdens de Revolutie werkte hij voor de Republiek en signeerde zijn klokken met ‘Elyor’. Daarna verhuisde hij de zaak naar Galerie Montpensier, 13-15 Palais-Royal, waar het bedrijf bijna honderd jaar zou blijven.

In de daaropvolgende jaren werd hij benoemd tot klokkenmaker van keizer Napoleon, Madame Mère, prinses Pauline, Jérôme Bonaparte, koning van Westfalen en in 1829 tot koninklijk klokkenmaker van de hertogen van Bourbon en Chartres. Zijn huis stelde klokken tentoon op de Parijse Exposition l’an VI (1797/8) en opnieuw in 1819, 1823 en 1827.

Literatuur

• Vergoldete Bronzen – die Bronzearbeiten des Spätbarock und Klassizismus, Hans Ottomeyer/Peter Pröschel, p.371 afb. 5.13.17
• Encyclopédie de la pendule française, Pierre Kjellberg, p.377 #B
• French Bronze Clocks, Elke Niehüser, p.242 #939
• Dictionnaire des horlogers français, Tardy, p.270