Mythologische Franse bronzen sculptuur “Ondine” gesigneerd Mathurin Moreau

Gezeten op een rots omringd door riet, kijkt Ondine naar beneden in zachte contemplatie, haar uitdrukking sereen en dromerig. Een fijne, vloeiende sluier valt licht over haar lichaam, waarbij haar elegante vorm wordt onthuld terwijl het een gevoel van etherische bescheidenheid suggereert. Kleine decoratieve vleugels sieren haar rug, en haar fijn gemodelleerde gezicht, omlijst door zachte krullen hoog op haar hoofd verzameld, vangt zowel onschuld als sensuele schoonheid. Aan haar zijde giet een kruik een eindeloze stroom water, wat haar eeuwige verbinding met het element dat zij beheerst symboliseert.

Uitgevoerd met grote finesse, belichaamt dit brons Moreau’s vermaarde meesterschap van beweging, detail en vrouwelijke gratie. De natuurlijke flow van de draperie en de delicaatheid van de gelaatstrekken zijn met voortreffelijke precisie gemodelleerd. De sculptuur behoudt haar rijke bruine patina, prachtig bewaard en verleent het oppervlak een warme, lumineuze diepte. Gesigneerd “Math. Moreau” op het terras, staat het op een draaibare basis met een voorplaat met de inscriptie: “Ondine / Par Math. MOREAU / Médaille d’Honneur.”

Mathurin Moreau was een van de vooraanstaande Franse beeldhouwers van de 19e eeuw, zeer gewaardeerd om zijn allegorische en decoratieve werken. Als regelmatige exposant op de Parijse Salon ontving hij talrijke onderscheidingen en medailles voor zijn verfijnde en poëtische voorstellingen van de vrouwelijke vorm.

Details van de sculptuur “Ondine” door Mathurin Moreau

Herkomst: Frankrijk, tweede helft van de 19e eeuw.
Afmetingen: Hoogte 53 cm, Breedte 21 cm, Diepte 27 cm.
Diameter van draaibare basis: 21 cm.
Gewicht: 14,1 kg.

Mythologie van Ondine

De legende van Ondine (of Undine) vindt haar oorsprong in de geschriften van Paracelsus, die haar beschreef als een waterelement, een onsterfelijke geest van het element water. In latere romantische literatuur evolueerde zij tot een waterninf, een symbool van schoonheid, mysterie en onbereikbare liefde. De mythe inspireerde vele latere interpretaties, waaronder Friedrich de la Motte Fouqué’s “Undine” (1811) en Hans Christian Andersen’s “De Kleine Zeemeermin.” In bepaalde noordelijke tradities verschijnt Ondine ook als een godin van de wateren, eeuwig verbonden aan het ritme en de stroom van de zee.

Literatuur

• Pierre Kjellberg, “Bronzes of the 19th century”, p. 511-518.